این مطلب را یکی از خوانندگان سایت توسط ایمیل برایم فرستاده و چون دیدم عده ای از پزشکان اینگونه رفتار مینمایند ( البته دست بسیاری از پزشکان دلسوز را میبوسم ) این مطلب را در وب هادیشهر منتشر میکنم باشد که در حرفه مقدس پزشکی تجارت جان انسانها تعطیل شود . البته مجدداً در اینجا از پزشکان مؤمن و متعهد و دلسوز عذر میخواهم و دستشان را میبوسم ، که اغلب پزشکان شهرستان ما واقعاً اینگونه هستند و با خدمت در این منطقه ی دور افتاده ایثار و فداکاری مینمایند .
شرافت از دست رفته ی پزشکی
پیشگفتار: خیلی وقت بود وقت خالی گیر نیاورده بودم که این فاجعه را بنویسم. توصیه می کنم وقت بگذارید و بخوانید، چون مطمئنم شما هم به این مشکل بر خواهید خورد. به خصوص این روزها که مشکل گرفتگی عروق قلبی بیشتر از حد تصور زیاد شده. اگر از دوستان عزیز خواننده کسی پزشک بود یا اطلاعات پزشکی داشت هم خواهش می کنم وارد بحث شود یا اگر چیزی را غلط نوشته ام اصلاحم کند.
نمی دانم پزشک ها چقدر به آن سوگندی که آخر کار تحصیل شان می خورند وفادار می مانند، یا اصلا یادشان مانده چیزی از مواردش را یا نه. خب انتظاری نیست. این سوگند نامه هم مثل همه ی چیزهای خوب این مملکت صوری ست. بحث من اما سر شرافت گم شده ی پزشک هاست. ربطی هم ابدا به سوگند نامه ندارد، که نادیده هم مشخص است راه کدام است و چاه کدام. بگذرم از حواشی و برسم به متن.
حدود دو ماه پیش نیمه های شب، یکی از بستگانم مشکلی براش پیش آمد و رفت اورژانس. برده شد در واقع. مشکوک شدند به سکته ی قلبی و متخصص قلب مقیم نبود و ماند تا صبح که حضرت حاکم نزول اجلال بفرمایند. آمد و دید و آزمایش نوشت و رفت و برگشت و تجویز کرد: آنژیوگرافی. آشنای دل نازک ما هم پر از ترس و اضطراب رفت زیر نیمچه تیغ آنژیوگرافی. نتیجه: 20 درصد گرفتگی قلبی. تجویز: درمان دارویی. آشنای ما ماند و دعای خیر به جان پزشک مهربانی که خیال اش را از عمل قلب باز راحت کرده بود.
ادامه مطلب را در همین لینک بخوانید
پیشگفتار: خیلی وقت بود وقت خالی گیر نیاورده بودم که این فاجعه را بنویسم. توصیه می کنم وقت بگذارید و بخوانید، چون مطمئنم شما هم به این مشکل بر خواهید خورد. به خصوص این روزها که مشکل گرفتگی عروق قلبی بیشتر از حد تصور زیاد شده. اگر از دوستان عزیز خواننده کسی پزشک بود یا اطلاعات پزشکی داشت هم خواهش می کنم وارد بحث شود یا اگر چیزی را غلط نوشته ام اصلاحم کند.
نمی دانم پزشک ها چقدر به آن سوگندی که آخر کار تحصیل شان می خورند وفادار می مانند، یا اصلا یادشان مانده چیزی از مواردش را یا نه. خب انتظاری نیست. این سوگند نامه هم مثل همه ی چیزهای خوب این مملکت صوری ست. بحث من اما سر شرافت گم شده ی پزشک هاست. ربطی هم ابدا به سوگند نامه ندارد، که نادیده هم مشخص است راه کدام است و چاه کدام. بگذرم از حواشی و برسم به متن.
حدود دو ماه پیش نیمه های شب، یکی از بستگانم مشکلی براش پیش آمد و رفت اورژانس. برده شد در واقع. مشکوک شدند به سکته ی قلبی و متخصص قلب مقیم نبود و ماند تا صبح که حضرت حاکم نزول اجلال بفرمایند. آمد و دید و آزمایش نوشت و رفت و برگشت و تجویز کرد: آنژیوگرافی. آشنای دل نازک ما هم پر از ترس و اضطراب رفت زیر نیمچه تیغ آنژیوگرافی. نتیجه: 20 درصد گرفتگی قلبی. تجویز: درمان دارویی. آشنای ما ماند و دعای خیر به جان پزشک مهربانی که خیال اش را از عمل قلب باز راحت کرده بود.
ادامه مطلب را در همین لینک بخوانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر